Το Σύμφωνο Σταθερότητας και η πρωτοβουλία eSEEurope

Το Σύμφωνο Σταθερότητας (Stability Pact) είναι μια διεθνής πρωτοβουλία στην οποία πρωτοστατεί η Ευρωπαϊκή Ενωση και συμμετέχουν οι χώρες της ΝΑ Ευρώπης, άλλες ανεπτυγμένες χώρες (ΗΠΑ, Καναδάς, Ιαπωνία, Ρωσία, Νορβηγία, Ελβετία, κ.ά.), διεθνείς οργανισμοί (ΟΗΕ, Συμβούλιο της Ευρώπης, ΟΟΣΑ, ΝΑΤΟ, κ.ά.) και χρηματοδοτικοί μηχανισμοί (Παγκόσμια Τράπεζα, Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, κ.ά.). Το Σύμφωνο Σταθερότητας (το οποίο έγινε αποδεκτό στην Κολωνία στις 10 Ιουνίου 1999) αποσκοπεί στη δημιουργία ασφαλούς κοινωνικο-πολιτικού περιβάλλοντος, στην προώθηση βιώσιμων δημοκρατικών συστημάτων και στην οικονομική ανάπτυξη και συνεργασία στην περιοχή της ΝΑ Ευρώπης.

Μια επιμέρους πρωτοβουλία του Συμφώνου Σταθερότητας είναι η πρωτοβουλία "ηλεκτρονική ΝΑ Ευρώπη" (eSEEurope) η οποία έχει ως βασικό στόχο την ταχύτερη ανάπτυξη των τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών στην περιοχή, και τον προσδιορισμό συγκεκριμένων μέτρων και δραστηριοτήτων που θα αυξήσουν την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών από τις επιχειρήσεις και το δημόσιο τομέα.

Δεδομένου ότι η διείσδυση του Διαδικτύου στη ΝΑ Ευρώπη είναι περίπου 2-6%, ποσοστό αρκετά μικρό σε σχέση με το αντίστοιχο ποσοστό της ΕΕ (περίπου 40%), η πρωτοβουλία eSEEurope αποσκοπεί να γεφυρώσει το ψηφιακό χάσμα ανάμεσα στις χώρες της ΝΑ Ευρώπης και της ΕΕ και να αποτελέσει το βασικό άξονα για τη μετάβαση των βαλκανικών χωρών προς την Κοινωνία της Πληροφορίας. Οι τρεις βασικοί άξονες της eSEEurope είναι: ηλεκτρονική διακυβέρνηση (e-government), ηλεκτρονικό επιχειρείν (e-business) και ηλεκτρονική εκπαίδευση (e-education).

Η πρωτοβουλία eEurope+

Μια σημαντική πρωτοβουλία για την ανάπτυξη της Κοινωνίας της Πληροφορίας και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είναι η πρωτοβουλία eEurope+ η οποία υιοθετήθηκε πρόσφατα από την Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) και αποτελεί συνέχεια της πρωτοβουλίας eEurope (ηλεκτρονική Ευρώπη). Η eEurope+ απευθύνεται στις υποψήφιες προς ένταξη χώρες, και αφορά δράσεις που θα συμβάλλουν στην αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών και τον εκσυγχρονισμό των οικονομιών τους, ώστε να αποφευχθεί το ψηφιακό χάσμα μεταξύ των χωρών αυτών και της ΕΕ.