• Φορείς Ε&ΤΑ
• Χρηματοδότηση
• Ερευνητικό Δυναμικό
• Λοιπά Χαρακτηριστικά Συστήματος

Η κρατική στρατηγική για Ε&ΤΑ και Καινοτομία την προηγούμενη δεκαετία περιελάμβανε παρεμβάσεις για τον εμπλουτισμό του ελληνικού ερευνητικού ιστού και, δευτερευόντως, για την ενίσχυση της βιομηχανικής έρευνας. Η συγκεκριμένη προσπάθεια είχε ως αποτελέσματα την αύξηση των δαπανών για την έρευνα από 0,2του ΑΕΠ (1980) σε 0,7 του ΑΕΠ (1999) και τον διπλασιασμό των επιχειρήσεων με δραστηριότητες Ε&ΤΑ.

Ωστόσο, η διάρθρωση της δαπάνης για Ε&ΤΑ εξακολουθεί να μην είναι ισορροπημένη, με υπεροχή του δημόσιου τομέα έναντι του ιδιωτικού. Ο δημόσιος τομέας συνεισφέρει πάνω από το 70των δαπανών για Ε&ΤΑ (εθνική και κοινοτική χρηματοδότηση), έναντι 25του ιδιωτικού, ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 44,2και 53,9αντιστοίχως. Το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό του συστήματος έχει ως αποτέλεσμα οι καλές επιδόσεις των ελληνικών ερευνητικών ομάδων στα κοινοτικά προγράμματα Ε&ΤΑ να μην οδηγούν σε ανάλογη έκφραση της ερευνητικής προσπάθειας σε οικονομικούς όρους.

Η αλλαγή αυτών των συσχετισμών και η συνολική εξισορρόπηση του συστήματος αποτελούν κεντρικούς στόχους της κρατικής πολιτικής Ε&ΤΑ κατά την επόμενη πενταετία (2001-2006). Κεντρικός άξονας των υπό ανάπτυξη δράσεων είναι το Γ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και πεδίο εφαρμογής τους τόσο ο ιδιωτικός όσο και ο ευρύτερος δημόσιος τομέας. Και στις δύο περιπτώσεις, οι ενέργειες αποσκοπούν στη δημιουργία μιας κρίσιμης μάζας χρηστών στον χώρο των νέων τεχνολογιών, ώστε να ενισχυθεί η ερευνητική δραστηριότητα τόσο στο επίπεδο της προσφοράς όσο και της ζήτησης.